© 1997 Oliver Baumann • Ermenegildo Bidese |
Gaburporgat ‘undar Dolomia in mai soun Lorenzo |
meinem Sohn Lorenzo |
a mio figlio Lorenzo |
|
Bas bizzat
spignar ‘un kljiapf
paje ‘undar hulbe
ganne darlentagat vun
bero gaprechat
untar de surdutan gheimar?
A multar gahengat
ut lait slaftec,
oufan alje hoatartak
gaspeart zabane.
Sbaigat
ma lentak. Daz bizzat.
Ma in belt hat sain steighe,
von hia tzeitiljiat tuoche,
von hia ruostat-si ‘un vetofan,
von hia mouvàrt loegn.
A multar oufan
ruonac, de seal ‘un séibart.
|
|
Che sa
aracnide di crepaccio
ape di pozza alpestre
pietraia ravvivata dal
vetrìo spigoloso
sotto la sgàlmara sorda?
Una madia appesa
su cengia sdrucciola,
aperta ogni alba
chiusa ogni sera.
Tacita
seppur vivente. Ciò sa.
Ma l’umanità ha il suo pulpito,
da cui trama tele,
da cui si veste d’ali,
da cui smuove ruìne.
Una madia aperta
strapiombante, la coscienza di sé.
|
|
Andrea Oxilia, "Kearn, gasingar tz'abane" 2014 |
Übersetzung ? |
Andrea Oxilia, "Kearn, gasingar tz'abane" 2014 |
|
|
|||
|
|||