![]() |
© 1997 Oliver Baumann • Ermenegildo Bidese |
|
|
Imene
|
|||||||
| Gadaachten liigantzich in sobia plèttar imme nuusche na me sùnkhale. Hintar me rejàtten de bèlt vonn andarn. Traiben vomme maule. Khòona ruufe mànsich hòrran hintarn me häutlen. Schittar lustikh stórnikh, mèerst anlòan z gasmìrtzach. Gaséghe plòaz dor réense. Nébelóoge luuget dort sbartze éste grapstille. Hòoghe tauben bèkselnt d iarn pòsten hòach khréeschanten. Dor de réegenbant póorstodich nèt, asbia z liicht prichet dor de nacht. Du pist nia nèt gabéest imme taage, ma dar takh innont diar. Du mizz töotan de zait. Du man nèt snappan de sunna, bénnse is darnaach légansich. Iz galéebach nèt, iz khimmet nèt dreetor, de jaardar khèmment khörtzor, ambia mindor naüjez gaschìghatiz. Anlòan sillétan hòrran naüjez, déz màchatiz léeban léngor. Und z naüje drùkhatzich dort z haütle, sobia hèmmest och dar Benu, ba pringet zua de sain Naüje Bèlt vomme nèste von mirren obarnübar in sbèllar dort z haütle dorgéenanten. |
Gedanken treiben wie Blätter im Rinnstein zum Gully. Hinterm Gitter die Welt der Ander'n. Mundbewegungen. Kein Laut zu hören hinter der Membran. Selten angenehm betäubt, meist nur der Schmerz. Sicht nur durch Schleier. Nebelauge lugt durch schwarze Äste totenstill. Hohe Tauben wechseln ihre Plätze laut und schrill. Durch die Regenwand dringst du nicht, wie das Licht durch die Nacht bricht. Du warst nie im Tag, doch der Tag in dir. Du musst die Zeit töten. Du kannst die Sonne nicht fangen, wenn sie untergeht. Das Leben nicht, das wird nicht schneller, die Jahre werden kürzer, wenn weniger uns neu geschieht. Nur Neues stets erleben, das lässt uns länger leben. Und das Neue dringt durch die Membran, wie auch der Benu nun, der seine Neue Welt vom Nest aus Myrrhen über die Schwelle durchs Häutchen dringend trägt. |
Pensieri galleggiano come foglie nello scolo verso il tombino. Dietro la grata il mondo degli altri. Mosse di bocca. Nessun suono si ode dietro la membrana. Raramente stordito gradevolmente, di solito solo il dolore. Vista soltanto attraverso veli. Occhio di nebbia sbircia attraverso rami neri in silenzio profondo. Colombe in alto cambian posto rumorose e stridule. Attraverso il muro di pioggia non passi, come la luce sbreccia la notte. Tu mai eri nel giorno ma il giorno era in te. Devi ammazzare il tempo. Non puoi acchiappare il sole, quando tramonta. La vita no, non diventa più veloce, gli anni s'accorciano, se meno ci succede di nuovo. Vivere cose nuove, ci fa vivere più a lungo. E ciò ch'è nuovo trapela la membrana, come pure il Benu adesso, che dal nido di mirre il suo nuovo mondo sopra la soglia attraversando la pellicina porta. |
|||||
in Zimbar-Gaprècht dar Siban Komàüne Lusérn, 08.05.2025 |
Greetsiel, 16.04.2025 |
Enrico Sartori 09.05.2025 |
|||||
![]() Pille gabèrchet memme zéelare - generato con l'AI - KI-generiert |
|||||||




