![]() |
© 1997 Oliver Baumann • Ermenegildo Bidese |
|
|
Accogliere la felicità
|
|||||||
| Bénne de vludarmaüse mettar èersten bérme vomme làngaze vorlàzzent de schèrme vomme bìntare, Khèmman de klokken gaséllet, An hèertze amme rèchten arme vorhòozatiz galükhe. In Tchiina fu, von in vüf sègenten, asò gròaz sainten hung, an mèar von fu, ach asò gròaz und ròat, lange léebanten met liibe vor de böole, gasùnt in raichekhot, raich anlòan stérbanten draaten, ach asò tòat und ròat, zbo pèrschigen imme maule. Bachet pa dar nèchte sainten tünkhale un tùnkhalach, sainten snaidar von dar snitten vomme maan, sainten gott vomme tòode, hakhar von allen khöpfen, stéenar in dar bèltzkuvel, bell vomme ròoten flimme. Saindar khopf macht inslaafan, andarstba liiban. Lustmachar un vorschéntar, zuaschiipar vomme tòode, léebanliichtléeschar. Gròaz sainten ròat un tòat. Nacht von in vóogeln, von in schàtomen, vomme galüste. Hant vor hant, in zbéen. Galükhe un tòzzigo. Vóogel und maus. Offar un gott imme klokkturme von alten laüten. Bar béllan géenan dehiin mittanàndar, bar khèmman auz in bolkhen. Iz ist nèt de léste vaart |
Wenn die Fledermäuse bei erster Frühlingswärme ihre Winterquartiere verlassen, bekommen die Glocken Gesellschaft. Ihr Herz am rechten Arm verheißt uns Glück. In China fu, der Fünf Segnungen, so groß als Hung, ein Meer von Fu, ach so groß und rot, langlebig in Liebe zum Guten, im Reichtum gesund, reich nur durch leichten Tod, ach so tot und rot, im Maul zwei Pfirsiche. Wacht nachts als Dunkel und Finsternis, als Schnitter der Mondscheibe, als Gott des Todes, Abschneider aller Köpfe, Hauser der Riesenhöhle, Quell des roten Flusses. Ihr Kopf bringt Schlaf, an anderm Ort Liebe. Lustbringer und Schänder, Nahebringer des Todes, Löscher des Lebenslichts. Groß im Rot und Tod. Nacht der Vögel, der Schatten, der Lust. Hand in Hand, zu zweit. Glück und Gift. Vogel und Maus. Opfer und Gott im Kirchturm alter Menschen. Wir werden zusammen gehen, wir kommen aus den Wolken. Es ist nicht das letzte Mal |
Se i pipistrelli al primo calor primaverile abbandonano il loro alloggio invernale le campane acquistano compagnia. Il loro cuore al braccio destro ci promette fortuna. In Cina fu, dalle cinque benedizioni, grande come Hung, un mare di Fu, Ohimè così grande e rosso, longevo nell'amore verso il bene, sano nella ricchezza, ricco solo per morte facile, ahimè, così morto e rosso, in bocca due pesche. Veglia di notte da buio ed oscurità, da falciatore del disco lunare, da Dio della morte, mozzatore di tutte le teste, abitante della grotta gigante, Sorgente del fiume rosso. La sua testa fa addormentare, altrove porta amore. Apportatore di piacere e violatore, Avvicinatore della morte, Estintore di luce della vita. Grande nel rosso e nella morte. Notte d'uccelli, delle ombre, del piacere. Mano in mano, a due. Fortuna e veleno. Uccello e topo. Sacrificio e Dio nel campanile di gente antica. Andremo insieme, veniamo dalle nubi. Ciò non è la ultima volta |
|||||
in Zimbar-Gaprècht dar Siban Komàüne Gròazòostarhòam, 16.08.2025 |
Großostheim, 13.07.2025 |
Enrico Sartori 15.08.2025 |
|||||
![]() Pille gabèrchet memme zéelare - generato con l'AI - KI-generiert |
|||||||




